آی آدم ها

یک روز او هم معنای بی محلی را میفهمد...
بگذار حال با هم محلیش خوش باشد...

خداوندا...نگذار
دلتنگش باشم وقتی حتی در خیالش هم نیستم....

زندگی یک پاداش الهی است، فرصتی است کوتاه تا ببالی، بیابی، بدانی،
بیندیشی، بفهمی، عشق بورزی، لبخند بزنی و در نهایت در خاطره ها بمانی.

 من حتی در خاطرت نمانده بودم...

بعد عمری بی وفایی، با رقیبان آشنایی
رفتی و دیدی که تنها جز من افتاده از پا
در جهان یاری نداری، 
در شب تاریک غم ها، 
یار غمخواری نداری
ای دریغ از آن همه دلداگی ها
سادگی، افتادگی، آزادگی ها
شد نصیب من از این بیگانگی ها
گریه ها، هنگامه ها، دیوانگی ها
رفتی و درهای غم را بر من از هر سو گشودی
گر چه در دلدادگی، صد گونه ما را آزمودی
ساده دل من کز همه عالم، به تو رو کرده بودم
با همه دیر آشنایی ها به تو خو کرده بودم
دل به عشقت بسته بودم،
با غمت بنشسته بودم
مردم از این نا سپاسی، 
وای از این حق ناشناسی
اگر تو ز پا افتاده بودی، 
به دل شکنی دل داده بودی
دست این افتاده از پا، میگرفتی می گرفتی
جای این نیرنگ ها، رنگ تمنا می گرفتی